HATAY’daki depremde evi çökünce mahsur kaldığı enkazdan 14 saat sonra kurtarılan ve sol bacağı dizinden kesilen Emine Barıtçı (21), 1 yıl sonra eskisi gibi yürüyebildiğini kaydetti. Protez takıldığı ve fizik tedavi gördüğü dönem. Barıtçı: Yeniden yürümek benim için rüya gibiydi. “Artık üniversiteye hazırlanıyorum, hayatıma kaldığım yerden devam edeceğim” dedi.
Geçen yıl 6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli 7,7. Hatay’ın Kırıkhan ilçesine bağlı Ceyhanlı köyünde ailesiyle birlikte yaşadığı evde 7.6 ve 7.6 büyüklüğünde depreme yakalanan Emine Barıtçı, 14 saat boyunca enkaz altında kaldı. Emine, ağabeyi tarafından enkaz altından çıkarılırken annesi hayatını kaybetti. Ambulansla Adana’ya getirilen ve sol bacağı dizinden kesilen Barıtçı, bu durumu 3. günde bilinci yerine gelince öğrendi. Her türlü zorluğa rağmen hayata sımsıkı tutunan Emine Barıtçı, depremden etkilenen gençlere ücretsiz protez ve psiko-sosyal destek sağladığı Çukurova Üniversitesi Çocuk Spor Merkezi’nde protezini de ücretsiz taktırdı. Barıtçı’nın protezinin doğru ve kolay kullanılmasını sağlamak için merkezde günlük eğitimler devam ediyor. Barıtçı, depremden 1 yıl sonra tekrar eskisi gibi yürüyebildiğini kaydetti.
‘ESKİ KENDİME GERİ DÖNECEĞİMİ HİÇ DÜŞÜNMÜYORUM’
Lise bilişim bölümünden mezun olan ve üniversiteye hazırlanan Emine Barıtçı, deprem günü yaşadıklarını şöyle anlattı:
Annem, babam ve ben evde birlikte yaşıyorduk. Evimiz yıkıldı. Annemi depremde kaybettim. Ben de 14 saat boyunca enkaz altında kaldım. Kardeşim onu çıkardı ve beni hastaneye götürdü. Ayağımı kestiler. Bu durumu 3 gün sonra öğrendim. Deprem günü hayatımın yeniden başladığı dönüm noktası oldu. Daha sonra hayatım çok değişti. Teyzem de bu merkezi buldu. Yine birlikte Adana’ya geldik. Burası bana çok güzel göründü. Güler yüzleri ve ayağıma yaptıkları katkılardan dolayı hepsine çok teşekkür ediyorum. Yürümemi desteklediler. Yeniden yürümek benim için rüya gibiydi. Eski halime dönebileceğimi hiç düşünmemiştim. Artık eski hayatıma devam edebilirim. Her gün fizik tedavi ve antrenman yapıyoruz. Daha iyi yürümeye başladım. Merkeze gelenler benim protez kullandığımı değil, hasta yakını olduğumu düşünüyor. Bunların hepsi aynı zamanda kendimi güzel hissetmemi sağlıyor. Artık üniversiteye hazırlanıyorum, hayata kaldığım yerden devam edeceğim.
